8 Şubat 2018 Perşembe

551. gün

Bu ihtimalle öyle uzun vakit geçirdik ki acaba kanıksadım mı?
Kızım her şeye inat bizimle mi kalacak yoksa, içimin cayır cayır yanmayışı bundan mı?
Yoksa şoktan mı?

Geçtiğimiz perşembe öğlen saatlerinde yola çıkıp akşama doğru Samsun’a vardık. Cuma sabahı fakülteyi arayıp durumumuzu hatırlatarak gelebilip gelemeyeceğimizi sordum. Öğleden sonra gelmemin uygun olduğunu söylediler 13.30 gibi fakültedeydik. Böceğimi alıp götürdüler, tam kan sayımı yapılacağını ultrasonla genel olarak bakılacağını ve bahsettikleri 2 yeni lenf nodundan örneklerin alınacağını söylediler. Yaklaşık 1-1buçuk saat bekledikten sonra bu sefer parçaları benim patoloji bölümüne ileteceğimi söylediler, verirlerken de doktor bey kan sayımı neticesinde nötropeni izlenmediğini ve ultrasonda da herhangi bir sistemde tutulum görmediğini, kötü bir ihtimal varsa dahi malign olacağını pek düşünmediğini söyledi. Neredeyse mutluluktan ağlayacaktım. Sonucun pazartesi ya da salı günü çıkabileceğini söyledi. Parçaları alıp patoloji bölümüne götürdük.

Geçen sefer de bana pazartesi salı denip açıklanması cumayı bulduğundan, sonuç belli olduğunda aramalarını beklediğimden sürekli aramadım. En sonunda bugün hala aranmadığım için arayıp, sormak istedim. Telefonu cevaplayan bey efendi benden bazı bilgiler aldıktan sonra birine danıştı ve döndü. “Lenfoma pozitif tedavisi için arayacaklarmış” dedi. İşte haftalar süren korkumun, telaşımın, dualarımın uzandığı cümle...

Ne zaman ararlar diye sorduğumda muhtemelen yarın ararlar, dedi. Mümkünse bugün müsat olduklarında arayabilirlerse minnettar olurum söyler misiniz dedim, tabii ki dedi. Saat 16.30 gibiydi, şu an 17.18, bu saatten sonra da aranacağımı sanmıyorum.

Miniğim çok hırpalanmadan bizimle kalsın Allah’ım, ne olur... küçücük bedeni çok yorulmasın ve hiçbir yere de gitmesin ya Rabbim... Onu bize bağışla Allah’ım, ona ve bize acı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder