386. gün

ikinizi de çok özledim...
Bu haftaiçi aklıma birkaç kez Tahin geldi, nedendir bilmem, yoksa bugünlerde mi tanıştık, bugünlerde mi veterinere gittik kucak kucağa minik kız?
Fıstıkımın da evdeki bazı olgun hareketleri... şu an beni ağlatan, üzerine ilerleyen bir şey varsa geri geri adım atışı. Ah benim canlarım... Siz bu kısa ömürleri hiç hak etmediniz...

377. gün

Benim güzel gözlü miniğim, benim tatlı bıyıklım... sen nerelere gittin?

365. gün

Saat 00:28, 5 Ağustosu ardımızda bırakalı az bir vakit oldu.
Bir geçen yıl bu saatlerdeki halimi düşünüyorum, bir de şimdiki.
Eve saat 23.30 gibi geldim, geçen yıl olanları an be an saat be saat hissetmeye, hatırlamaya çalışmadım.
Sadece çarşıdayken bir ara telefonumdaki notlardan Fıstıkımın gittiği saate baktığım sıra, onunla ilgili aldığım notları gördüm
sanırım beni gülümsettiği anıların bir araya geldiği bir not
gülümsedim.
Bana bunların hepsini yaşatan, gidişinden sonra onca kediyi doyuracak sevgiyi bırakan melek...
sen bir melektin, doğduğun andan itibaren...
benim içimde hep bir sızı olarak kalacaksın.
Şu kara günde, senden bir kere daha özür diliyorum.
Her şey için binlerce kez teşekkür ederim.
Allahımın bizi bir gün yeniden karşılaştırması ve seni çok mutlu etmesi dileğiyle... sen beni çok mutlu ettin.